Grappige anekdotes

Tussen al dat werken en behandelen door mag er al eens goed gelachen worden met grappige en soms ietwat gênante situaties die je tegenkomt als logopedist. Daarom hier alvast een paar leuke anekdotes! Heb jij ook iets grappigs meegemaakt? Laat het ons gerust weten, en wie weet komt jouw verhaal wel in een volgende blog te voorschijn! Hoe gekker hoe beter! De namen zijn hier uiteraard allemaal fictief… GDPR toestanden enz ;-).

SMS’je naar mijn vriend

Het was een lange vrijdag geweest en eigenlijk een heel drukke week met veel patiënten en veel geregel. Ik was dus heel blij dat het weekend was, na de behandeling van de laatste patiënte. Els was een leuk meisje van 10 jaar dat voor lezen en spelling kwam. Zoals elke vrijdag stuurde haar moeder mij een sms om te laten weten dat ze voor de deur stond, parkeren op vrijdagavond was namelijk geen evidente zaak. Ik kreeg dus het sms’je en moe en blij ging ik met Els de trap af, samen naar de voordeur. Ik zag hoe Els braaf naar de auto van haar moeder wandelde en instapte. Ik check toch altijd of ze veilig zijn ingestapt voor ik weer naar binnen ga.

In een recordtempo had ik al mijn spullen bij elkaar gesprokkeld. Echt opruimen zou voor maandag zijn, dan had ik wel nog wat tijd over. Ik wou immers maar één ding: naar huis gaan.

Vlug stuurde ik mijn vriendin een smsje: Hey schatje! Ik kom er zo aan! Mis je!

Antwoord: Dag, ik denk dat je dit naar de verkeerde persoon gestuurd hebt! Nog een fijne avond met je vriendin! 🙂

In de rapte en uit gewoonte had ik dus een sms gestuurd naar de eerste in de lijst van smsen… Ik dacht naar mijn vriendin, maar die avond naar de moeder van Els.

Sommige specialisten hebben te veel tijd…

Zoals altijd stuur je ouders naar de dokter zodat ze een voorschrift kunnen halen voor onderzoek. In die tijd moest dit nog verplicht bij de specialist. Mijn patiënt had lees -en schrijfmoeilijkheden. Zoals altijd geef ik de ouders duidelijk mee wat er op een voorschrift dient vermeld te worden. Dit is echter niet altijd voldoende… Want plots krijg je dit “voorschrift” in je bus:

Graag therapie starten voor dyslexie want lezen lukt niet bij mij en ook rekenen gaat moeilijk. Bij de som 5 + 8 heeft ze 12 als uitkomst.

Dit gevolgd door een mini-analyse van “het leerprobleem”. Tja, voor sommige dokters is het aantal studiejaren nog te beperkt!

Gênant eerste schoolbezoek

Eerste werkweek: spannend! Eerste schoolbezoek: ook spannend! Ik dacht alles goed voorbereid te hebben:

Meerdere keren adres gecheckt EN opgezocht met google maps Therapie voorbereid Stiften, potloden, dobbelstenen en nog meer materiaal om eventueel te gebruiken. Checken, checken en dubbelchecken! Vol goede moed ben ik op weg naar Tom om hem therapie te geven op school. Ik heb hem nog nooit gezien, enkel contact gehad met zijn moeder via de telefoon.

“Heeft je mama niet verteld dat ik zou komen?”

logopediste

Ik kom aan op de school, vertel dat ik de logopedist van Tom ben die in het 1ste leerjaar zit. De leerkracht die toezicht doet, haalt een jongen Tom en vertelt dat hij met mij mee moet voor de logopedie. Tom kijkt verward. Ik natuurlijk: “Heeft je mama niet verteld dat ik zou komen?” Tom knikt nee, maar komt toch braaf met mij mee. Ik krijg een klein lokaaltje ter beschikking en haastig pak ik mijn therapie spullen om zo weinig mogelijk tijd te verspillen. Dertig minuten zijn namelijk snel om!

We beginnen aan de articulatietherapie. Volgens zijn dossier heeft Tom namelijk vooral nog een /s/ die heel interdentaal geproduceerd wordt. Eerste oefening: gaat heel goed. Tweede oefening al… Die gaat verrassend goed. Waar is die interdentaliteit waar sprake van is in zijn dossier?

Op dat moment gaat de deur in een ruk open en stormt de leerkracht die Tom met mij heeft meegegeven binnen, gevolgd door een vrouw die zich als de directeur van de school voorstelt.

Ja, die Tom heette Tom.

Logopediste

Tom blijkt dus niet Tom te zijn, toch niet de juiste Tom. Ja, die Tom heette Tom. En ja, die Tom zat ook in het eerste leerjaar, maar deze Tom had helemaal geen logopedie nodig.

Blijkt dat ik op de verkeerde school zat en dat ik drie straten verder moest zijn!